Reddende engel of gewoon leren in de praktijk?

 

Ook dit jaar ben ik begin maart bij de VU gestart met het begeleiden van de nieuwe lichting studenten die aan hun eerste stage binnen de Life Sciences begonnen zijn. Ze hebben allemaal colleges gevolgd hoe je onderzoek zou moeten doen en hoe je dat dan ook nog netjes kan opschrijven.

Maar dan de praktijk….

Opeens blijken opdrachtgevers toch hun vraag niet helemaal duidelijk te hebben, worden er zaken van ze verwacht en komen ze te werken in een team van collega’s die al (veel) meer ervaring hebben.

Hoe reageer je daar dan op?

Sommige studenten gaan nog harder werken en duiken in de literatuur, anderen grijpen alle activiteiten binnen de organisatie aan om niet te hoeven beginnen aan de opdracht en er zijn er ook die lichtelijk in paniek raken. Vooral als het go-no-go moment nadert; mogen ze door of is het toch beter om de stage te stoppen? Alle emoties, druk en verwachtingen komen dan op een hoop.

Tijdens de eerste intervisie spreek ik met de studenten altijd af dat ze mij mogen bellen om even te overleggen. En wat is het dan leuk om samen te puzzelen over de opzet van het onderzoek, de onderzoekvraag en ook over de nieuwe rol die ze nu aan het invullen zijn nl. die van junior onderzoeker.

Meestal is het nadenken over het opzetten van het onderzoek makkelijker dan het kijken naar de persoonlijke ontwikkeling en welke belemmerende of juist behulpzame overtuigingen er allemaal boven komen drijven.

In hun recente artikel in O&O (nr 1, 2019) over Samen leren als Meesters & Gezellen (van jonge musici) geven de Jong en Kessels een aantal kenmerken van een leeromgeving die bijdragen aan professionele groei:

• nabijheid van ervaren experts
• veel aandacht om samen te leren als meester en gezel
• leren elkaar ‘op te merken’, te voegen en deel uit maken van elkaars expertise
• opgeven van individualiteit en ego om als team/duo samen iets onmogelijks te maken

Met deze kenmerken in het achterhoofd ben ik dan ook deze ronde weer erg blij dat alle stagiaires op een inspirerende werkplek met professionele en gedreven on-site begeleiders aan de slag zijn gegaan.

Vanuit het HRD perspectief zijn er uit dit onderzoek nog een paar mooie verbindingen te leggen met de dagelijkse leeromgeving van ‘arbeidorganisaties’ (zoals Joseph Kessels dat zo mooi noemt):

• zoek naar een hoger doel in combinatie met acceptatie van tijdelijke autoriteit
• benut de professionele autonomie en de daarbij horende passie en trots
• gebruik de drijfveren van het vakmanschap bij het zoeken naar de kick van het gezamenlijk bijdragen aan iets moois en unieks
• ga met elkaar aan het werk, waarbij alle talenten van ‘rijp en groen’ benut kunnen worden

Het mooie is dat ik, nu rond het go-no-go moment, van de dagelijkse stagebegeleiders terug hoor dat door het gezamenlijk puzzelen, het samen doen, het voordoen én het triggeren van de student zich te laten horen, de studenten een prestatie leveren waarbij ze vooral zichzelf verrassen over het behaalde niveau.

Zo maakt de verbinding van meesters en gezel het mogelijk dat de ‘Young Professional’ stagiair zich kan ontwikkelen en uitgroeien tot waardevolle medewerker in de Life Sciences.

 

Wil jij onderzoeken of jouw Young Professionals voldoende verbonden zijn met de ‘meesters’ in jouw team of organisatie?
Of hoe je de ‘meesters’ kan inzetten om het hogere doel te bereiken?

Bel gerust voor een oriënterend gesprek, dan gaan we samen puzzelen hoe we het mooiste plaatje kunnen leggen.