11 april 2017
(Japan eigen foto)
Afgelopen week was in alle opzichten een heel waardevolle week. Ik ben naar meerdere theatervoorstellingen geweest, allemaal verschillend van waarde en waarden. Maar ook naar het TTISI* Year Event over het gebruik van waarden en over van waarde zijn voor de klant. Tijdens dit event werd ik filosofisch getriggerd en aan het denken gezet over wat het verschil van waarde is; je vrienden bezoeken of een slagroomtaart. Deze gedachtenoefening ging erover of ‘net een beetje meer’ van het een of van het ander van toegevoegde waarde zou zijn.
Bij al deze verschillende bijeenkomsten ging het uiteindelijk om waarde te geven aan gedachten, opgedane ervaringen, nieuwe kennis, uren uitproberen en oefenen.
Afgelopen zaterdag stond er in de Volkskrant een artikel** van Rutger Kaput waarbij hij poneert; ‘Kennis maakt schatplichtig. De Academie is meer dan een kennismachine of verzameling individuele onderzoekers, die elkaar beconcurreren op eigen onderzoeksresultaten. Tezamen dragen wij, docenten en onderzoekers, zorg voor de continuïteit van de universiteit als bron van kennis en inzicht, zoals die aan ons is overgedragen door onze voorgangers’.
Het artikel raakte mij omdat dit precies is waar ik al heel lang mee bezig ben; wanneer heeft kennis waarde? Naar mijn idee is de kennis die in de hoofden blijft zitten van bijvoorbeeld onderzoekers, teamleden of medewerkers en niet gebruikt wordt om de volgende stap te zetten (wat die stap dan ook is) dan waarde-loos .
Kennis is pas van waarde als deze van impliciet opgeslagen naar expliciet gebruik gaat en wordt ingezet. Impliciete kennis bijvoorbeeld over hoe je een apparaat beter kan bedienen of hoe je slimmer een infuus kan aanleggen is pas waardevolle kennis op het moment dat het gedeeld wordt met collega’s en/of leerlingen.
De kennis die ontwikkeld wordt in organisaties of in teams over de processen, ontwikkelingen en leermomenten is een ander soort kennis. Maar ook deze kennis over ‘hoe doen we dat hier eigenlijk’, vaak impliciet, is pas van waarde op het moment dat dit gedeeld wordt met de ‘buitenwereld’. Het delen van deze kennis is nodig om zelf als organisatie van waarde te zijn en blijven voor de omgeving dan wel de klanten.
Het ‘vermarkten’ van kennis heeft dan vele gezichten maar is wel de noodzakelijke volgende stap; want wie maak je blij met een databank vol verzamelde kennis en wat is dan de waarde van die data?
Om van die nog waarde-loze kennis waardevolle kennis te maken heb je dus een aantal zaken nodig:
- het inzicht dat de kennis die je ontwikkeld hebt van waarde is maar dat je wel op zoek moet voor wie
- een omgeving waarin behoefte aan die kennis is
- en dus een ‘markt’ om die kennis aan te ‘verkopen’
- en dan vervolgens een uitwerking van wellicht de ‘ruwe’ kennis naar hapklare kennis voor de klant
Dat vraagt vooral om bepaalde persoonlijke vaardigheden van de kennis ’drager’ om de kennis van waarde te laten worden.
Daarmee is de persoonlijke ontwikkeling van de medewerkers, kenniswerkers, slimme uitvinders, vaardige doeners en teamleden om kennis te durven delen vooral van grote waarde. Niet alleen voor het individu zelf maar ook voor de organisatie of het team waarin wordt gewerkt.
Meer lezen?
* www.ttisuccessinsights.nl voor meer info over de waardevolle scans die ik graag gebruik
** Zie http://s.vk.nl/e-a4483371 voor het hele artikel